در روايات، شباهت‌هايي ميان حضرت مهدي عليه‌السلام و انبياء و ائمه آمده است:

شباهت به آدم عليه‌السلام:‌ خداوند، آدم را خليفه خود در زمين قرار داد.

شباهت به هابيل: نزديك‌ترين افراد، هابيل را كشت- يعني برادرش- و همچنين نزديك‌ترين افراد، قصد كشتن امام قائم عليه‌السلام را نمود- عموي او يعني جعفر كذّاب-.

شباهت به شيث عليه‌السلام: حضرت شيث اجازه نيافت كه علم خود را آشكار كند، حضرت نيز اجازه نيافته تا روز وقت معين.

شباهت به نوح عليه‌السلام: عمر طولاني.

شباهت به ادريس عليه‌السلام:‌ ادريس عليه‌السلام به آسمان بالا برده شد، و حضرت مهدي عليه‌السلام را هنگام ولادت، روح‌القدس بر بال خود گرفت و به آسمان‌ها برد. ادريس ع نيز از قومش غايب شد.

شباهت به هود: حضرت نوح، ظهور حضرت هود را بشارت داده بود و خداوند، كافران را به وسيله او هلاك كرد.

شباهت به صالح:‌ حضرت صالح مدتي از قومش غايب شد و وقتي بازگشت، عده‌اي او را انكار كردند.

شباهت به ابراهيم: حضرت ابراهيم ع دوران حمل و ولادتش مخفيانه بود و رشد او در يك‌هفته، به اندازه يك‌ماه بود و در يك‌ماه به اندازه‌ي يك‌سال. حضرت ابراهيم ع دو غيبت داشت.

شباهت به اسماعيل: خداوند به ولادت اسماعيل ع بشارت داد و چشمه‌ي زمزم براي حضرت اسماعيل ع از زمين جوشيد.

شباهت به اسحاق عليه‌السلام: پس از آنكه ساره از بچه‌دار شدن مايوس شده بود، خداوند ولادت اسحاق ع را بشارت داد.

شباهت به لوط ع: فرشتگان براي ياري‌اش نازل شدند.

شباهت به يعقوب ع: يعقوب ع منتظر فرج بود تا اين‌كه خداوند پس از مدتي طولاني، پريشاني‌اش را برطرف ساخت.

شباهت به يوسف ع: يوسف زيباترين اهل زمان خود بود و مدتي غايب و مدتي دچار زندان شد.

شباهت به خضر عليه‌السلام: عمر طولاني و حضور هر سال در مناسك حج.

شباهت به الياس: عمر طولاني و حضور هر سال در حج و غايب شدن از قومش.

شباهت به ذوالقرنين: پيغمبر نبود، ولي بر مردم حجت بود و از قومش غايب شد؛ غيبتي طولاني.

شباهت به شعيب ع: عمرش طولاني و استخوان‌هايش كوفته شد. از نظر قومش غايب شد و دوباره به صورت جواني به آن‌ها بازگشت.

شباهت به موسي ع: دوران حمل و ولادتش مخفي بود و دو غيبت داشت. از ترس دشمنانش غايب شد و بني‌اسرائيل منتظر قيامش بودند. عصايي داشت كه معجزه‌اش بود.

شباهت به هارون ع: خداوند هارون را به آسمان‌ها بالا برد. هارون سخن موسي را از راه دور مي‌شنيد.

شباهت به يوشع ع: منافقان با او جنگ كردند. خورشيد براي يوشع بازگشت.

شباهت به حزقيل ع: خداوند برايش مردگاني را زنده كرد.

شباهت به داود ع: خداوند او را خليفه در زمين قرار داد و آهن را برايش نرم كرد.

شباهت به سليمان ع: داود ع را جانشين خود قرار داد، در حاليكه به سن‌ّ بلوغ نرسيده بود. حكومت سليمان ع بر جن و انس و پرندگان بود و مدتي از قومش غايب شد. خورشيد برايش بازگشت.

شباهت به دانيال ع: مدتي غايب بود.

شباهت به عزير ع: وقتي به قومش بازگشت، تورات را آن‌طور كه بر موسي ‌بن عمران ع نازل شده بود، خواند.

شباهت به جرجيس ع: خداوند برايش مردگاني را زنده كرد.

شباهت به ايوب ع: بر بلاصبر كرد. چشمه برايش جوشيد. خداوند مردگاني را برايش زنده كرد.

شباهت به يونس ع: پس از غيبت، به قيافه‌ي جواني به سوي قومش بازگشت.

شباهت به زكريا ع: فرشتگان او را ندا مي‌كردند. و در مصيبت ابا عبدالله‌الحسين عليه‌السلام سه‌روز گريه كرد.

شباهت به يحيي ع: به ولادتش بشارت داده شده بود و در شكم مادر سخن مي‌گفت.

شباهت به عيسي عليه‌السلام: فرزند بهترين زنان زمانش بود و در شكم مادر تكلم مي‌كرد و در گهواره سخن مي‌گفت. خداوند او را به آسمان برد و مردم درباره‌اش اختلاف كردند. به اذن خداوند مرده را زنده مي‌كرد.

شباهت به حضرت محمد صلي‌الله و عليه و آله و سلّم: حضرت رسول اكرم ص: فرمود: مهدي از فرزندان من است، اسم او اسم من، كنيه‌اش كنيه‌ي من، و از نظر خَلق و خُلق شبيه‌ترين مردم به من است.

شباهت به امام علي عليه‌السلام: علم، زهد و شجاعت.

شباهت به امام حسن عليه‌السلام: حلم و بردباري.

شباهت به امام حسين عليه‌السلام: نبودن بيعت طاغوت زمان بر ايشان، بالا بردن به آسمان، آرزوي بودن در ركاب حضرت، ترس حضرت هنگام حركت از مدينه، طلب ياري و ...

شباهت به امام سجاد عليه‌السلام: عبادت.

شباهت به امام باقر عليه‌السلام: شباهتش به رسول خدا صلي‌الله و عليه ‌و آله.

شباهت به امام صادق عليه‌السلام: كشف علوم و بيان احكام براي مردم.

شباهت به امام كاظم عليه‌السلام: تقيه و شدت ترس از دشمنان.

شباهت به امام رضا عليه‌السلام: تقيه و ترس در زمانش برداشته شد.

شباهت به امام محمد تقي عليه‌السلام: در كودكي به امامت رسيد.

شباهت به امام علي‌النقي عليه‌السلام: هيبت حضرت.

شباهت به امام حسن عسكري عليه‌السلام: هيبت حضرت.